Stasis: Bone Totem – İnceleme

“Bugün hangi endişe sinemasını izlesem diye düşünmeyin, Stasis oynayın”. Bundan tam 8 yıl evvel Stasis incelememi bu sözlerle bitirmiştim. Bugün hala birebir fikirdeyim, Stasis vakte meydan okuyan ve insanı tüylerini diken diken yaparcasına ürkütmeyi başaran bir oyun. Bone Totem de o denli. Yani aslında bu incelemeyi de yeniden tıpkı sözlerle bitiresim var, yaparım tahminen hiç aşikâr olmaz.

Christopher ve Nicolas Bischoff kardeşler son oyunları Beautiful Desolation’dan sonra tekrar Stasis kozmosuna dönmeye karar vermişlerdi. Aslında Stasis’i hatırlarsanız oyunun sonu hiç de o denli devam oyununa geçit verecek biçimde değildi, zati sonrasında geliştirdikleri ve büsbütün fiyatsız dağıttıkları Cayne de yeni karakterlerle bir yan kıssa anlatmıştı. Bu yüzden Bone Totem için bir devam oyunu demek mümkün değil, yani “acaba evvelki oyunları bilmek gerekir mi” diye falan düşünmeyin. Ha siz o oyunları tekrar de bilin olağan, alın oynayın, taş üzere endişe oyunları zira.

Korkuyu uzaklarda arama

Hikayemiz bu sefer Dünya’da geçiyor. Mac ve Charlie O’Bannon isminde, okyanustaki hurdaları bularak hayatlarını sürdüren bir karı koca var. Bir gün tekrar bir fırtınayla boğuşurken denizin ortasındaki dev petrol sondaj kulesine denk geliyorlar. Bu ikili bir mühlet evvel kızlarını kaybetmiş ve kendilerini işlerine vermişler, haliyle bu boyuttaki bir hurda da hayatlarını yolunu koymaları için uygun bir fırsat. Kuleye çıkar çıkmaz karşılarına çıkan cesede karşın bu kulenin alt kısımlarında gizemli bir tesis olduğunu fark ettikleri için “tehlike bizim göbek adımız” diyorlar ve oradan çıkabilecek hurdaların tatlı düşleriyle birlikte aşağı inmeye karar veriyorlar. Bilmedikleri şey ise bu sualtı laboratuarının fecî sırlar gizlediği.

Oyunda iki kişiyi yöneteceğimizi düşünmüş olabilirsiniz lakin bu sayı aslında üç, işin içinde bir de O’Bannon çiftinin çok sevdiği oyuncak akıllı ayısı Moses var. Mac ve Charlie ortasındaki alaka dayanılmaz başarılı biçimde yansıtılmış; ikilinin bir yandan kızlarını kaybetmiş oldukları gerçeğiyle, öbür yandan bir sualtı mezarında birbirinden başka düşmenin verdiği gerilimle nasıl başa çıktıklarını oyun boyunca görüyoruz. Buna bir de çocukumsu sesi ve saflığıyla Moses ekleniyor ve ben bilhassa de Moses’ın konuşmalarına hayran oldum. Çabucak burada oyunun çevirisine bir parantez açacağım. Stasis: Bone Totem, Aibell tarafından Türkçeye çevrilmiş ve çevirisi gerçekten çok başarılı. Hele Moses’ın “Canım Charlie” üzere diyalogları o kadar tatlı olmuş ki kendimi çoğunlukla Moses’ın çevirilerinin nasıl olduğunu odaklanmış halde buldum.

Bone Totem’in kıssa anlatımı hem Mac, Charlie ve Moses’ın bu dev sualtı laboratuarında başka ayrı ilerlemeye çalışırken karşılaştıkları imajlarla, hem de bulacağınız çok sayıda PDA yoluyla anlatılıyor. PDA’lardaki mailleri okumak hakikaten hem keyifli, hem de orada gerçekleşmiş olaylar hakkında daha net bir fotoğraf çizmenizi sağlıyor. PDA’lar şahıslara ilişkin ve büsbütün o bireye dair mailleşmeler var, bu da orada misyon yapmış şahısların ne badireler atlattığını ayrıntılıca öğrenmemiz açısından hoş düşünülmüş. Bunların birkaçı bulmacalara dair ipuçları da içerebiliyor, o yüzden takılmamak için hepsini okumakta yarar var.

Takılmak ve bulmacalar demişken. Stasis: Bone Totem’in hayvani bir zorluğu olduğunu söyleyeceğim 🙂 Beni önemli manada son vakitlerde en çok zorlayan adventure oyunlarından biri oldu. The Brotherhood da aslında bu zorluğun farkında, o yüzden oyunla birlikte tam tahlil rehberini de Steam’de yayınladılar çabucak. Hatta Supporters Pack içinde de kusursuz hazırlanmış bir tam tahlil rehberi bulunuyor. Lakin inat edip bunları kullanmadığım için oyun iddiamdan daha fazla vaktimi aldı.

Yoksa siz zübürüttin füzyon sönümlendiriciyi duymadınız mı?

Bu zorluğun nereden kaynaklandığını dilim döndüğünce anlatmaya çalışayım. Öncelikle oyunu üç farklı karakterle oynadığımızı söylemiştim fakat bu karakterlerin kıssaları, envanterleri ve yapabilecekleri birbirinden başka değil. Sahip oldukları kuantum sırt çantası sayesinde eşyaları anında başka karakterlere ‘ışınlayabiliyorlar’. Bu da Moses ile bulduğunuz eşyaların Moses ile çözeceğiniz bulmacalarda değil başka karakterlerin çözebileceği bulmacalarda da kullanılabileceği manasına geliyor.

Mac kaba kuvveti sayesinde eşyaları modüllere ayırabiliyor, Charlie ise farklı eşyaları birleştirebiliyor. Burada da şöyle bir sorun var: mesela elinizde bir telefon varsa ve bataryaya gereksinim duyuyorsanız bunu modüllere ayırmanız gerektiğini iddia edebilirsiniz. Böylelikle tahminen elinizde bir telefon ekranı ve bir de batarya olur. Ancak bir tarayıcı gereksiniminiz varsa “aa çabucak şu Öz Örnekleyici’yi parçalayayım da içerisinden Tarayıcı ve Mikrofüzyon Lazeri çıksın” diyemiyorsunuz. Eşyaların birden fazla Asetilen Hamlacı, Erimiş Süratle Yayılan Köpük Makinesi, Proto-Temizleyici, Condy’s Tozu üzere füturistik temalı olduğu için neyi modüllere ayırıp neyi birleştireceğimizi, hangisinin bir sonraki bulmaca için ve hangi karakter için işe yarayacak bir şeye dönüşeceğini varsayım etmek sıkıntı. Elinize geçen her parçayı evvel bir Mac’e verip kesimlere ayırmaya, sonra da Charlie ile birleştirmeye çalışmak tahminen kulağa mantıklı gelebilir ancak benim içime sinmedi.

Bu demek değil ki bulmacalar mantıksız. Hepsi de kendi içlerinde çok mantıklı, birçok etraftaki ipuçlarını da gözden kaçırmamayı, gözünüzü açık tutmayı gerektiriyor. Yani aslında oyunun güç oluşu bir tenkit değil, bildirim 🙂 Zati ekranda etkileşime girebileceğiniz her şeyi mavi renkli çizgilerle görüyorsunuz, yeşil çizgiler ise etkileşime geçilemeyen fakat ekstra bilgi veren şeyleri gösteriyor. Evvelki oyunlarda gördüğümüze emsal biçimde Bone Totem’de de bir ‘examine’ tuşu yok, zira aslında fareyi bir ‘şeyin’ üzerine getirdiğinizde direkt onun hakkında bilgileri okuyabiliyorsunuz.

Oyunu bitirdim, demek ki çok zeki bir ayıyım

Ya o değil de ben asıl size oyunun grafiklerinden bahsetmek istiyordum. The Brotherhood her oyunda kendini biraz daha aşıyor ve bunu Bone Totem’in her anında görmek mümkün. Hele 3D’ye geçiş yapılan orta sinematik sahneler ve vefatlar hakikaten de çok etkileyici. Evet, mevt dedim. Stasis oynamış olsaydınız şaşırmazdınız, zira bu seride ölmek doğal, hatta bir sürü muvaffakiyetim bâtın vefatları bulmaya dayanıyor. Yani korkmayın, o asidi karakterinizin üzerine dökmeyi deneyin, şayet bir tünelin içinde sizi dehşetli bir yaratık bekliyorsa ondan kurtulmadan evvel içeri bir başınızı uzatıverin. Hem muvaffakiyetim kapar, hem de itinayla hazırlanmış o dehşetli vefat sahnelerini izlersiniz. Çabucak sonrasında oyun birkaç saniye geriden tekrar başlıyor ne de olsa.

Başta Moses olmak üzere tüm karakterlerin seslendirmeleri rahatlıkla ödül alabilecek kalitede olmuş, açıkçası bu kadarını beklemiyordum. Hatta Faran karakterini de Moses ile tıpkı düzeye koyarım, zati Faran’ın hikayesi de oyunun zirve noktalarından birisi.

Stasis: Bone Totem bilhassa de endişe ile adventure tiplerinin birleşmesinden keyif alanlar için hakikaten biçilmez kaftan. Hele ki sıkıntı oyunları seviyor, o denli bir bulmacayı çözemeyince iki dakikada pes etmiyorsanız Bone Totem’in her anından büyük keyif alacaksınız.