Fort Solis – İnceleme

Yürüme simülasyonlarına karşı bir garezim yok. Sonuçta o da bir oyun tipi ve şayet bu tıpta bir oyun oynuyorsanız değerlendirmenizi de o minvalde yapmanız gerekir. “Vay efendim bu oyunda neden çatışma yok, vay efendim nerede bulmacalar” vs üzere sorular abes kaçabilir, yürüme simülasyonu içinde geliştirici ister aksiyon koyar, ister hoplayıp zıplatır, ister hiçbirini yapmaz.
Ama bir yürüme simülasyonu oyununu cümbüş ve sıkıcılık bakımından değerlendirebilirsiniz. Oyunun ‘ne kadar oyun’ olduğunu da sorgulayabilirsiniz. Bu çeşitte bol sayıda oyun oynadığım için Fort Solis’i nereye yerleştireceğimi çok uygun biliyorum.

Jack Leary ve Jessica Appleton Mars’taki misyonları sırasında Fort Solis ismindeki istasyondan yardım daveti alıyor ve bu çağrıyı araştırmak üzere yola çıkıyorlar. Sonrası ise büsbütün çizgisel bir kıssa, 4 saat boyunca yürüyor, istasyondaki odalara girip çıkıyor, bulduğunuz USB disklerdeki ses kayıtlarını dinliyor, görüntü kayıtlarını izliyor, mürettebatın başına neler geldiğini ve çağrıyı kimin yaptığını anlamaya çalışıyorsunuz.

Hepsi bu. Fort Solis oynarken kendimi bir oyun oynuyormuş üzere hissetmedim, yavaş çekim bir bilimkurgu sineması izliyor üzereydim. Burada ‘yavaş çekim’ sözünü bilhassa kullandım zira karakterlerimiz gerçekten çok yavaş yürüyor 🙂 Ve yürüme dışında da bir şey yapmıyorlar, koşmak diye bir şey yok. Bakın, bir yürüme simülasyonunda tasarım tercihi olarak ‘karakterler yürüsün’ denmesini anlarım. Atmosferi güçlendirmek, tehlike hissini hissettirmek için de bu türlü bir tercih yapmışlar. Ancak bunun atmosferi nasıl baltaladığını tanım edemem. Öykü sırasında başınıza birtakım şeyler geliyor ve olağan bir insan bunun akabinde ardına bakmadan koşar. Yani bunun bir alternatifi yok. O çeşit bir tehdit ortamından arkanızı dönüp yol yordam yürüyerek uzaklaşmazsınız. “NİYE KOŞMUYOSUN OLM” diye huduttan tırnaklarını kemirdiğim oldu, düşünün yani.

10 kişilik bir takım tarafından Unreal Engine 5 kullanılarak geliştirilen Fort Solis’in aslında en dikkat alımlı yanı Troy Baker, Roger Clark ve Julia Brown’lu takımı. Oyunun 10 tam puan vereceğim yanı da tam olarak bu takım olurdu. Seslendirmeler esasen muazzam ancak Fort Solis hareket yakalama teknolojisini de inanılmaz düzgün kullanmış. İzlediğimiz kayıtlı görüntülerdeki mimikler, hareketler, tabirler tek sözle fevkalâde. Hayran kaldım.

Sadece karakterler değil, UE5’in gücüyle hazırlanmış olan uzay istasyonu ve ayrıntıları da muazzam. Yavaş yürümenin tek artısı buydu gözümde, çevreyi çok daha dikkatli biçimde inceleyebildim ilerlerken. Hava kilidi bölmesine girince basınç dengelendiği sırada yaşananlar, karakterimizin kimi yerlerde kaskındaki ışığı doğal biçimde açması, Jessica’nın ağır bir parçayı çekerken ortada bir el değiştirmesi üzere ayrıntılar çok hoşuma gitti. Yalnız aynalara karakter yansıması koymayarak çok büyük bir eksikliğe imza atmışlar, yani bunun en kısa vakitte yamalanması lazım bence.

Ama dedim ya, hepsi bu kadar. Oyunda rastgele bir seçim yok, birkaç QTE sahnesi var fakat başarılı olup olmama ortasında birkaç animasyon dışında hiç fark yok. Yani her şey bunun sinematik bir tecrübe olması için hazırlanmış ve bu sırada da oynanış denen şey yok edilmiş. Fakat öykü olarak da o denli çok sürükleyici değil ki? Yani bunu sinemada oynatsalar 4 saat boyunca sabredilebileceğini sanmıyorum. Ulaştığım sonu da pek başarılı bulduğumu söyleyemem ancak başarımlara bakılırsa bir de alternatif son var, tahminen o daha düzgündür. İçim rahat etmez benim, bir orta herhalde tekrar oflaya puflaya oynayıp o sona ulaşmaya da çalışırım.

Oyunun optimizasyonu ile de ilgili kimi kasvetler var, en güçlü sistemlerde bile kimi yerlerde FPS düşüşü yaşatması ve ekran kartını watt olarak bir oldukça zorlamasını sevmedim. Geliştirici takım oyunun çıkışıyla birlikte yayınladıkları açıklamayla performans tenkitlerini ciddiye aldıklarını ve en kısa vakitte bir yamayla bunun büsbütün düzeltileceğini söylediler. Ben de onların yalancısıyım.

Şimdi bu noktada “bu oyunu kimlere önerebilirim?” yahut “önermeli miyim?” sorularıyla karşı karşıyayım. Bu oyunu sevmek için sahiden de çok sayıda kutunun tiklenmesi lazım. Hem bilimkurgu hem de yürüme simülasyonu sevecek, hem oynanıştan çok sunuma değer verecek hem de kolaylığı keder etmeyecek biri olmanız kaide. Bu kutulardan birini bile tikleyemezseniz Fort Solis’i beğenme ihtimaliniz bir oldukça düşüyor. Dördünü tek tiklediyseniz TEBRİKLER! Artık siz de Fort Solis oynayabilirsiniz.